De eerste melkveehouders die meer dan een eeuw geleden vanuit Oost-Europa naar Israël emigreerden hielden de koeien in grupstallen. Deze manier van huisvesten werd veel te krap voor de steeds groter wordende koeien. Om hittestress te voorkomen hielden de veehouders hun koeien meer in de open lucht, zodat ze hun warmte kwijt konden.
Na de grupstal is er een ontwikkeling geweest van een soort potstallen met stro met circa 5 tot 8 m2 per koe. De prijs van stro was toen nog laag. Het wisselend hoogteverschil met het voergedeelte beviel echter niet goed. Gedurende de 70’er jaren is daarom het ‘corral system’ uit California ‘geïmporteerd’. Alleen het liggedeelte was overkapt waardoor koeien ook in de buitenlucht liepen. Sinds de aanscherping van de milieuregels in 2000 mochten koeien echter niet meer in de open lucht gehouden worden. Koeien kregen daarop veel ruimte in een stal met een dak met geringe helling en een centrale voergang. De veehouder kon besparen op beddingmateriaal, omdat de koeien op gedroogde mest werden gehouden.
Parallel aan deze ontwikkeling zijn in de periode van 1970 tot 1980 ook de ligboxstallen geïntroduceerd. De afgelopen jaren is echter de vrijloopstal (‘Loose housing’) verreweg het meest gebruikte staltype. De koeien hebben 15 tot 20 m2 ter beschikking op een ligbed van gedroogde mest. In vergelijkend onderzoek tussen ligboxenstal en vrijloopstal ging de voorkeur uit naar de vrijloopstal, mits goed gesitueerd en veel ventilatie. De productie per koe was hoger, de vruchtbaarheidsresultaten beter en er traden minder klauw- en beenproblemen op dan in een ligboxenstal.
In Israël worden koeien gehouden op droge mest. Dankzij warm klimaat en een oppervlakte van 20 m2 per koe is dat hier mogelijk. Stallen zijn erg open. Zelf dak kan open.
Het geheim van Hardoef
Bedrijf Hardoef in Israël is bijzonder. Temperatuur in de bodem is ongeveer 40 graden, wat erop duidt dat mest gecomposteerd wordt. Goed bewerken, beetje voerresten en drijfmest van loopgang langs voerhek toevoegen aan ligbed zorgt hiervoor.
